CHAPTER 3.2 – Growing in spirit of Thai

ชิ้นงานที่สองเป็นงานที่ใช้แนวคิดของมาลัยดอกไม้ที่ใช้คล้องผมของเด็กผู้หญิงไทยในสมัยก่อนที่เรามักจะพบเห็นกันตามละครหรือภาพยนตร์ไทยในแนวย้อนยุคซึ่งผมได้มีโอกาสศึกษาเรื่องของวัฒนธรรมการใช้ดอกไม้ตกแต่งมวยผมหรือที่บางท่านอาจจะรู้จักคำว่า “โซงโขดง”โดยมีรูปแบบการใช้ดอกไม้ หรือเครื่องประดับโลหะในยุคสมัยนั้นๆ มาตกแต่งหรือครอบรอบมวยผม ซึ่งนำมารวมกับกรรเจียกและ concept ของดอกไม้ที่ได้บอกเล่าเรื่องของการเจริญเติบโตทำให้การจินตนาการเครื่องหัวที่เป็นดอกไม้ในครั้งนี้ ถูกตีความว่าเป็นช่อดอกไม้ที่กำลังเติบโต

สิ่งที่ผมทำแล้วรู้สึกสนุกมากในครั้งนี้คือ การเก็บรายละเอียดของการเจริญเติบโตของดอกไม้ในแต่ละระดับ ตั้งแต่เริ่มผลิใบอ่อนเริ่มมีดอกตูมดอกบานและกำลังผลิบาน และการใช้โทนสีที่ไล่เฉดสี “05.09” ซึ่งคือสีของดอกไม้ในช่วงการเก็บเกี่ยวเวลาตีห้า 9 นาที ซึ่งเป็นเวลาที่ผมชอบที่สุดในการเก็บดอกไม้เพื่อเอามาอบร่ำหรือเอามาถวายพระในตอนเช้า และเป็นวิธีการทำให้เกิดมุมมองที่เกิดแสงเงามากกว่าที่มันควรจะเป็นเพราะการถ่ายทำและการใช้แสงในกองถ่ายมักจะใช้ไฟที่มีแสงจ้าและเราไม่สามารถควบคุมได้ให้เหมาะสมกับเครื่องประดับ

ดังนั้นส่วนสุดท้ายในการทำงานครั้งนี้คือการทำการบ้านเกี่ยวกับจุดรับแสงและมุมมองของผู้ชมที่มีต่อเครื่องประดับทุกชิ้น